Bildiğiniz üzere hayatım boyunca kimsenin üstüne
basarak yüksel(e)medim pazartesi müneccimcileri. Yükselişimin benim içinde ucu
açık, tam çözemediğim yönleri var, yok değil ama bu asla üste basmak değil. Bu
ay Times’s hangi fotoğrafım kapak olmuş diye bakarken küçük dilimi yuttum. Açık
alınlı, kısa bıyıklı uzun boylu tipitipin biri kapaktaydı
*Azericesi akıcı olmalı.
*Sinirlenince tansiyonu sakinleşince şekeri çıkmalı.
*Sülalecenek yazlığa gittiğimize ben banyo sırası
beklemeyim diye çözüm üretmeli.
*Simitçilere bahşiş vererek istihbarat almalı.
*Eğer bir gün kısa kollu gömlek giyersem beni
kırbaçlamalı.
*Sadece kendi iticiliği ile ikimizin çok itici bir
çift olarak anılmamızı sağlamalı.
*Tavlayı kendi tarzında oynamalı.
Sınıf başkanı yazıyordu altında da. Tipitip
ilkokulda sınıf arkadaşım ve aynı zamanda sınıf başkanımmış. Beni ‘içine
kapanık, hayalperest ve sümüklü’ olarak anlatmış. Hayır benim ilkokul hayatım
üç gün sürdü. İlk gün 1,2 ve 3. sınıfları bitirdim; ikinci günse 4. ve 5. sınıfları.
Üçüncü günse diploma töreni, okulun altın anahtarının bana verilmesi, okula
benim adımın verilmesi ve tüm öğretmenlerden makas almamla bitti. O tipitipi de
hemen ilkokula yazdırdım, biraz
arkadaşça şakalaşmışım; ilk yardım kutusunun anahtarını olmak için kızılay kolu
olmuş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder