Genelde bir gazetenin ya da derginin kapağında,
insanların tişörtlerinde, yolda bir afişte ya da birçok kadının kolunda omzunda
dövme olarak benim sıfatımı görmeye artık alışmış olmalısınız pazartesi şapşikleri.
Her yerde de farklı fotoğrafım ya da illüstrasyonlarım kullanılıyor ve bu
durumdan biraz rahatsızım. Kim Miss Hollanda’nın omzunda benim kürdanla
dişlerimi temizlerken ki, WHO başkanının bacağında da esnerken ki resmimi görmek ister ki?
*En güzel yaşında olmalı.
*Benliğinin tözünde beyninin olduğunu düşünmemeli.
*Beni reprodüksiyone etmemeli.
*Yerel televizyonlara üzüldüğü için telefonla canlı
yayınlara katılıp onları cesaretledirmeli ve onurlandırmalı.
*Kaşınma dürtüsünü bir şekilde yenmiş olmalı
*Öngörülemez tepkileri olmalı
*Yaz tatili yazdan uzun sürmeli.
İşte buna çözüm olarak bir ikonumun olmasına karar
verdim ve fotoğraf çekebilen ya da resim yapabilen herkesi dünyanın en büyük
stadyumu olan Kuzey Kore’nin Rungrado 1 Mayıs Stadyumuna çağırdım. Ben de
soyunup stadyumun ortasına çıktım. Çekimler bir gün sürdü, flashlardan dolayı
geçici körlük dahi yaşadım. Sonuçlara bakıp en iyisini seçmek istediğimde ise
hiçbir şey yoktu. Kimse çektiği fotoğrafı ya da yaptığı resmi paylaşmak
istememiş. Bencilliğinizi takdir etmemek elde değil.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder