pazartesi - bacamda gelen sesler

Tüm huraferlerden kızarım ama beni en çok kızdıranı Noel Baba zımbırtsıdır pazartesi anti-teokratikleri. Geçenlerde sırf denemek için gözlerimle eşyaların yerini değiştirmeye çalışırken duvarlardan sesler geldiğini fark ettim. Malumuz apartmanımda benden başka kimse kalmaz; alt katımdaki starbaksa inip herkesi azarladım ve eve çıktım ama duvarlardan ses gelmeye devam ediyordu.

*Olurda kayık gezintisine çıkarsak kürekleri çekmeli.

*Televizyon kumandasını naylona sarmalı.

*Çocukluk anılarıyla beni değil psikoloğunu boğmalı.

*Günlüğünü ters eliyle tersten ve şifreli bir dille yazmalı.

*Schopenhauer’ın İstenç ve Tasarım Olarak Dünya’sını ben uyuyayım diye geceleri masallaştırarak anlatabilmeli.

*Bir intikamı olduğunda polise gitmeyecek kadar hayatı bilmeli.

*Maç kaç kaç olursa olsun hakem düdüğü çalmadan stadı terk etmemeli.

Sesler birkaç gün sürünce keseri aldığım gibi duvara daldım. Yarım saat sonra sesin şömine bacasından geldiğini fark ettim ve orayı yıktım. Yıktığım gibi de Noel Baba kıyafetli simsiyah bir kadın küt diye yere düştü. Sonra toparlandı ve “Sürprizzz... Mutlu yıllar!” diye bağırıp ve zıplama başladı. Hiç sinirlenmedim, çok tatlı bir insan; üç aydır bacamdaymış. Adı da Oprah Winfrey. Duvarı örüp, boya badana yapsın gitmesine izin vereceğim.