Kızılım, en büyük merakım…
Geçen Perşembe akşamüstü Sıhhıye’de yürürken yine aklımdaydın. Acaba ne yapıyor, ne düşünüyorsun, diye düşünürken bir an seni görür gibi oldum. Aklım benimle oynamazken bile ben onunla oynamayı sevmişimdir hep… Derken bir kız önümde belirdi. Başörtülü, başı önce bir kızcağızdı. Senden biraz kısaydı; kaşlarını, gözlerini göremedim ama alnı seni andırıyor gibiydi.
Sonra onun sen olma ihtimalini düşündüm. Sonra o kızcağız yanımdan uzaklaştı gitti. Sonra durdum birkaç saniye. Sonra onun sen olmadığını kendime hatırlattım. Sonra sen olsan ne fark edecekti ki dedim. Ne yapacaktım?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder