Bir mekanda arkadaşlarım ile otururken; arkadaşlarımdan biri sevgilisiyle ya da başka biriyle telefonla konuşurken muattap olduğu sordurur, “ kim kim oturuyorsunuz?”.
Bu soruya muhatap olan arkadaşım ister istemez kim kim oturuyorsan sayar. Çünkü genelde “arkadaşlar”, “çocuklarla”, “bizimkilerle”, “kankalarla” gibi cevaplar doyurucu olmaz. İsim isim sayılması elzemdir.
Masada sadece ben varsam da sorun yok elbette. Ama masada üç arkadaşsak bende o an mesela başlar. İlk benim mi yoksa diğer arkadaşımın mı adını söyleyecek? Ya masada dört kişiysek. Ve benim adımı en son söylerse.
Aslında olaya başka bir yönden de bakmak gerekir. İlk söylenmek önemsendiğimi gösteriyorsa son söylenmek de kıskanıldığımı gösterebilir.
Değişkeni bol, çıkmazı çok bir sorun bu. Yine de altında yatanı arayıp, net bir cevap bulamamak güzeldir. Sonsöz olarak bilinç altı bilince yansır bence. Bu o anlardan biridir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder