diyalog portreci

müjgan - porteci "piçlik üzerine"

- Sokakları özlüyorum Müjgan.
- Hem anlayabiliyorum hem de anlayamıyorum seni. Sokaklarda senin gibi piç ve…
- Haklısın benim gibi piç.
- Ve ben bir piçle çalışamam. Piçler satar, piçler umursamaz, piçler güvenilmez.
- Ne demek istiyorsun?
- Ya içindeki piçi de alıp sokağa in, ya da o piçi bir yerlere kilitle. Ben profesyonelim ve profesyonellerle ve özel insanlarla çalışırım. Bazen bir tanesini seçmek gerekir ki; işte o zaman profesyonelliği seçerim. İçindeki piçi öldürmeni istemiyorum. Seni özel kılan özelliklerinden biri o. Ama bir gün o piç seni ele geçirirse seninle çalışamayız. Sana şunu da hatırlatmak isterim. İçindeki piç ile sokaklarda takılırken de bundan daha mutlu değildin. Alışmak zordur portreci. Yaşadığın sadece alışma dönemi.
- Bilemiyorum. Sokaktayken de içkisiz uyuyamıyordum, şimdi de içkisiz uyuyamıyorum. Eskiden de mutsuz uyanıyordum, şimdi de mutsuz uyanıyorum.
- Bana ne istediğini söyle? Uyku sorununu herkes yaşıyor, camdan aşağı bak. Sence kaçı mutlu uyandı?
- Bilemiyorum.
- Bende bilemiyorum portreci. Yine de eminim ki çoğu mutsuz uyandı.

Portreci bir yeni demlediği çaydan bir bardak kendisine, bir bardak da Müjgan’a koyar. Aldığı ilk sıcak yudum boğazını yumuşatmıştır.