Buluttan kopup, toprağa düşen bir yağmur damlasının yolculuğu kadar kısaydı her şey,
Sonra toprak emdi beni,
Dehliz oldu yuvam.
Çaresizliğimin kılıfı tevekkül.
Bazen sürükleniyor,
Bazen bekliyorum.
Umudum güneş her canlı gibi.
Beni görmesi, yakması, yerden yükseltmesi…
Küçük bir buluta eklemesi.
Hayalim son bir kez daha toprağa düşmek,
Sonrasını düşünmüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder