Kuzenlerle çektirdiğim bir fotoğrafa bakıyorum. Bir göl kenarındayız. Sağımdaki kuzenimin omzuna sağ elimi atmışım, solumdaki kuzenimin ise beline. Yüzümde abartısız bir gülümseme, dişlerim görünmüyor, gıdığım çıkmasın diye başımı biraz kaldırmışım. Üzerimde kırmızı, pötikare montum var. Bana pek yakışmazdı ama ben ısrarla giyerdim. Altımda bej pantolonum var, demek ki kalçalarımdan o zamanlar bu kadar olduğu kadar rahatsız değilmişim. Ayakkabılarım beyaz, bağcıklarım ise kırmızı. Ne kadar severdim onları, keşke aynısını bulsam da giysem.
Bu fotoğrafta ise lisedeyiz. Yedi kız yan yana dizilmişiz. Ben en soldayım. Saçlarım açık ve omuzlarına dökülüyor; annem kızmasın diye evden örer çıkar, eve örer girerdim.
Bunda ise mahalleden arkadaşlarla beraberiz. Ne kadarda kocaman gülmüşüm, otuz iki dişim görünüyor. Kırmızı el örmesi yeleğimle ne kadar da tatlıyım.
hamiş: topluca çekişmi fotolara bakarken herkesin sadece kendine baktığını yazacaktım ama hevesim kaçtı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder