Salı gecesi bir uyandım, evin içinde bir rüzgar;
totom donmuş pazartesi lodosluları. Doğduğumdan beri aynı evde yaşıyorum ve
doğduğum günden beri cam pencere kapatmam. Bunun sebebi de camın tehlikeleri
gizlemesinden çekinmemdir. İyi de bu rüzgar neydi? Atladım triportörüme ve
rüzgara doğru bastım gaza.
*Uykusunu alamadığı zaman çevre esnaf kepenk
kapatmalı.
*Yumurtlamayan tavukların tercihlerine saygı
göstermeli.
*Uçarı arkadaşlarının emniyet sibabı ya da vicdanı
olmamalı.
*Laf anlamayan insanlara laf anlatmamak için lal
taklidi yapmalı.
*Uslanmaz bir romantik, dizginlenemez bir sofistik
olmalı.
*Kan kardeşinin kan kaybından ölmesi ihtimalini
bazen düşünmeli.
*Toplumun sırtına yüklediği yükten sırtı ağrımamalı.
Yüz kilometre kadar gittiğimde bir fark ettim ki
rüzgar soldan geliyor, hemen direksiyonumu sola çevirdim. On saat kadar gittim
bu sefer rüzgar biraz sağdan geldi, hemen rüzgara doğru devam ettim. Baya bir
gittim ama ne kadar gittim bilmiyorum. İster istemez çişim geldi. Zorunluktan durdum
ve işemeye başladım. Rüzgara karşı işenmezdi, unutmuşum. Eve dönüp üstümü
değiştirdim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder