pazartesi - ıslık koçertom

Müziğin birleştirici gücünden bahseden kişileri hep dolandırıcı olarak görmüşümdür pazartesi sekizlik kombinasyonatörleri. Sekiz notanın sıralanmasından oluşan bir şey nasıl bu kadar büyütülür anlamazdım; ta ki geçen salı ikindisi durup dururken bir ıslık çalma gafletinde bulunana kadar. Ne menem, what a fuckin’ şeymiş.  Durduramıyorum kendimi. Kaç konçerto notaya dökemediğim için helak oldu.

*Küçük çılgınlıkları olmalı.
*Maruz kalmak istemediği şakaları ayda bir güncellemeli.
*Dış ticaret sempatizanı olmalı.
*Kulak memesine bir şey sokup deliği genişletiyorlar ya. onu yapmamalı.
*Silahını yanına almadan asla çarşı pazar gezmemeli.
*Vücudunu not defteri gibi kullanabilmeli.
*Güvenlik kamerası çalışmayan müesseseleri tercih etmeli.

Tam otuz saatlik yoğun çalışmamın sonunda üç buçuk dakikalık bir ıslık konçertosu çıkardım ve papyonumu smokinimi çekip elime radyomun antenini alıp balkonda icra ettim. İnsanlar büyülenmiş gibi izlediler, gözyaşları sel oldu. Bir son dakika haberine göre ülkelerin yarısı ulusal marş olarak kabul etmişler ve konçertoma söz yazmaya kalkan bin kadar kendini bilmez halkları tarafından aforoz edilmiş. Artık birçok ülkenin ulusal marşı aynı olduğuna göre onlar benim gözümde aynı ülke sayılır. İşte müziği birleştirici etkisi.