Parmak uçlarımdan ruhumun damladığını hissediyorum
pazartesi tesisatsızları. Çok ilginç bir ruh hali. Şıp şıp şıp şıp şıp. Parke
kalkmasın diye parmak ucumun tam altına kova koydum. Kovanın içine de bir parça
bez; sesi azaltıyor ama engellemiyor. Biriken suyu atamıyorum da. Kimi aramam
gerektiğini bilemiyorum da. Ölüyor
olabilir miyim?
*Adıma verilen onu ödüllerini her sene kazanmalı.
*Dayısıyla çok yüz göz olmamalı.
*Düet yaparken benim sesimin öne çıkması için pesten
söylemeli.
*Samimiyet maskesini hiç çıkartmamalı.
*Öze değil söze bakacak derinlikte olmalı.
*Libo-satanist bir oluşuma maddi destek vermeli.
*Hazır boş vakti çokken bol bol harcamalı.
Ben olmanın en kötü yanı başına bir dert geldiğinde
arayacak kimse olmaması. Aslında bir süperman şu an için fena olmazdı ama ben
devlet su işleri müdürünü aramayı daha doğru buldum. Çünkü benden damlayan
suları şehir şebekesine vermekten daha iyi bir çözüm o kadar kassam da aklıma
gelmiyor. Altı gündür haberiniz olmasa da benim ruhumdan içiyor ve benim
ruhumdan yıkanıyorsunuz. Duruma bakarsa çok bir işe yaramış gibi değil, her şey
aynı derece de bok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder