ve ben ne zaman babamı ya da o kapıyı görsem bayılıyorum, psikologlar psikiyatriste git; psikiyatristler de şu ilaçları iç hiç aksatma, diyor. hacıya hocaya götürecek bir akrabam olmamasının şans mı yoksa şansızlık mı olduğunu asla bile
meyecek olmam, asla bilemeyecek olduğum diğer şeyler kadar beni biliyor.
bir kapı biliyorum, yüzü babama vesikalığından daha çok benziyor. yere düştüğüm zaman üstüm toz olmuyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder