mat!

O;

“Şah!”, dedi; ben kaçtım, bir daha

“Şah!”, dedi, yine kaçtım

“Şah!” dedikçe ben kaçtım. İleri geri, sağa sola... Arada iki atımı, bir filimi tüm piyonlarımı ve bir kalemi yedi...

“Mat!” dedim, ilk şah demediğinde. Yüzümde önce şaşkın bir gülümseme sonra çirkin bir sırıtış ile

“Şah demeden mat olmaz” dedi dudağını bükerek, berabere kaldık.

“Yine ben kazandım sayılır” dedim. Beraberliği kazanmak saydığım için de asla kazanan olamadım. Şerefli beraberlikler oldu ömrümün özeti...