Pek değerli çekik gözlü insanların yıllar önce can
sıkıntısından icat ettikleri kağıt katlama sanatını hep takdir etmişimdir pazartesi
antinewagingcileri. Yeniliklere oldum olası açığımdır ve saygı duyarım. Bir şey
icat etmek için de ağır bir can sıkıntısına muhtaç olduğumuzu bittabi en iyi
ben bilirim. Bir de çekik gözlülerle kavga etmek çok eğlencelidir, daha iyi ter
atılır.
*Soyadı soyadımı güçlendirecek şekilde tamlamalı
*Yalın ayak yürürken plaj kumları tabanını
yakmamalı.
*Can sıkıntısından keyif almalı.
*Her yıl yazın gelişini hasır eteğini hurçtan
çıkartarak kutlamalı.
*Kulağından daha büyük küpe takmamalı.
*Müzik dinlerken mırıldanmamalı.
*”Bu bir trajedi!” cümlesini tam gerektiği zamanlarda
kullanmalı.
Ellerinde on metreye on metre beyaz kağıtla iki
japon kapımı çalınca çok sevindim. Hatta adamlar kefeni ile gelmiş diye takdir
de ettim. Tam röpdoşambırımın kuşağını bağladım ki; adamlar kağıdı katlamaya
başladılar. Dört saat nefessiz izledim. Sonra baktım aynı ben; tabi çıplak ve
albino halim. Sakal bıyığıma kadar yapmış adamlar. “Bir ateşinizi alabilir miyim?” dedim ve çakmakla
origamimi yaktım. Çok garip bir histi, tarif edemem.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder