23 Ağustos 2008 Cumartesi

Ertesi Gün



30 Temmuz 2003

Babam öleli-el süpürgesi,elektirik kaçağı- dört ayı geçti.Anneme yakın bir eve taşındık.Yemekleri beraber yemeye gayret ediyoruz.Babamın gidişi hepimizi yıprattı,ama en çok annemi.Ablam evine döndü.Hala çok ağlıyormuş,eniştem söyledi.Amcam ve halamlar sessiz.Her zamanki gibi.Keşke anneminde kardeşleri olsaydı.

Annem geçen sürede çok değişti.Her şeyi sayıyor.Kaç çorabı olduğunu da biliyor,kaç tane çorabım olduğunu da.En sevdiği dizinin kaç tane reklam aldığını da sayıyor,geçen kahvaltıda kaç tane zeytin yediğimi de..Neden sayıyorsun anne dediğimde ise 'zaman geçiyor kızım'diyor,'iktisatlı olmak gerek kızım'diyip geçiştiriyor.

Bugün anneme hamile olduğumu söyledim.Daha önce söyleyecektim ama ne bileyim utandım işte.Çok şaşırdı,gözleri doldu,sarıştık,sessiz sessiz ağladık.

-Ne zaman doğum?,dedi.Kaç aylık gebesin?

-2004 ün ilk haftası bekliyoruz,dedim.Doktor da bana öyle demişti.

Annem gözlerini yukarı dikti,sağ kaşını kaldırdı.İçinden bi şeyler söyledi.Gözlerini bana dikti.Ben birazcık ağladığım için ellerimle göz yaşlarımı siliyordum.Cinsiyetini sordu,düzenli kontrole gidip gitmediğimi.

-Merak etme anne,dedim.Allah izin verirse bir oğlumuz olucak,kontrollerimi de aksatmıyorum.Hem adını da şimdiden konuştuk.Rahmetli babamın adını vericez.Arif.

Annem mutluydu,şaşkındı.Babamın adını vereceğimi duyduğu zaman daha bir duygusallaştı.Uzun bir iç çekti ve ağlamaya başladı.

24 Mart 2003

Evimizi su basışının üstünden beş gün geçti.Ev sahibi ustaları anca göndermiş.Daha bir hafta daha buradayız.Biz zaten annemlere taşındık.Eşyalarımızın bir kısmı konu komşuda,bir kısmı kapının önünde.Umarım yağmur yağmaz.Koltuklar kapının önünde.

Yağmur yağmaya başladı ve annemle taksiye atlayıp eve gittik.Sağolsun komşular koltukları apartmanın içine çekmişler.Ev sahibim insan olmasa da komşuların bu haraketi için bile burada kalabilirim.Bu devirde bu komşuluk.Beş gündür kimse mırın kırın etmedi.Sağolsunlar.Biz eve dönelim bari.Burada bize ihtiyaç yok.

Kapıyı çaldık,açan yok.Babamın evde olması gerekirdi.Cebi de çalıyor.Telefonun sesini kapıdan duyabiliyoruz.Hayırdır inşallah.Eşimi bekleyelim bari,onda anahtar var.Gelmesine de yarım saat kaldı.Annem yabancılık çekmesin diye anahtarını eşime vermiş.Çok ince bir davranış.

Eşim geldi,kapıyı açtık.Bu koku da neydi?Bi şeyler yanmış gibi.Yanık et kokusu gibi,hatta mangal.Salona geçtim.O görüntüyü bi daha hiç unutmucam.112'yi aradı eşim.Ama çok geçti.Babam ölmüştü.

4 Ocak 2004

Doğum yaklaştı.Allah'a şükür sorunsuz bir hamilelik geçiriyorum.Her hamile kadın gibi ağlıyorum,saçmalıyorum.Sağolsun eşim tahammül ediyor bana.

Ama annem iyice değişti.Özellikle bana karşı.Bakışları değişti,Bir şeyler söyleyecek ama içine atıyor gibi.Gözlerinde nefreti görüyorum aslında,ya da kuşkuyu.Hamileyim ya,saçma sapan bir halim var,hormonlarım alt üst;belkide ondan böyle hissediyorumdur.Umarım hormonlarım yüzündendir.Yoksa annem neden benden bu kadar uzaklaşsın ki?Benim vesvesem olmalı bunlar.Ben biraz daha ağlayım..

7 Ocak 2004

Sancılar ve hastanedeyiz.Annem gelmedi,yanımda kaynanam var.Ağlıyorum.Neden ya?

Oğlum doğdu.Sağlıklı Allah' a şükür.Ablam telefon etti,

-En kısa zamanda gelicem,dedi

-Annem neden yok,diye sordum?

-İşi varmış,dedi.Gelecek meraklanma.Sebebini bilmediği belliydi.Canım yanıyor ya.Of!iyiki Arif sağlıklı..

9 Ocak 2004

Evimizdeyiz.Anneme telefon ettim.Uğrayacağını söyledi.Sesi duygusuzdu.Torununu,küçük Arif'i görmek ister gibi değildi.Oysa babamın adını vereceğimizi duyunca ne de çok duygulanmıştı.Anlamıyorum.

Kapı çalıyor,uzun uzun.Arif bebek uyanacak.Eşim koşarak kapıyı açtı.Ben yataktayım.Ağzım yüzüm şimşiş.

-Hoşgeldin anne,dedi eşim.

-Hoşbuldum,dedi annem,ama hiçte hoşbulmuş gibi değildi sesi.Yanıma geldi yatağın başına.Montunu çıkartmaması erkenden gideceğini ele verir gibiydi.

-Bunu babana nasıl yaptınız?dedi.Sizde hiç vicdan yok mu?Babanızın ölümü sizi hiç mi etkilemedi?Annemin sesini ilk kez böyle öfke dolu duyuyordum.Bağırmıyordu ama sesi deliyordu.Eşim de bende susakaldık.

-Ne oldu anne? dedi eşim.Sesinden pişmanlık akıyordu.Ama neden pişmandı,ne yapmıştık biz?Suçumuz neydi?

-Sen normal doğum yapmadın mı?,dedi annem.

-Evet anne dedim.

Annem benim adet tarihlerimi biliyordu.Annem benim her şeyimi biliyordu.Her şeyi sayıyordu.Arif'in doğduğu günden gebe kaldığım günü hesaplamış.

-Baban öldükten bir gün sonra,babanın evinde!,dedi.Kapıyı çekti,gitti.

1 yorum:

Beter Böcek dedi ki...

Güzel hikaye:)