Karasinek yeşili gözleri ile bana baktı
Ve dediki:
“Topla valizlerini!”
Bir valize umutlarımı koydum,
Diğer valize umutsuzluklarımı.
Biraz arttı, kalanı da ceplerime doldurdum.
Evin kapısındayım, önümde iki valiz.
Solumda umut, sağımda umutsuzluk.
Zayıf kollarım;
İkisini birden kaldıramıyor.
Karasinek yeşili gözleri ile bana baktı
Ve dediki:
“Git artık!”
